Kira Tazminatı Davası

YARGITAY KARARI: KİRA TAZMİNATI DAVASI

T.C. YARGITAY 6.Hukuk Dairesi Esas:  2014/5137 Karar: 2015/208 Karar Tarihi: 14.01.2015

KİRA TAZMİNATI İSTEMİ – ERKEN TAHLİYE NEDENİYLE MAHRUM KALINAN KİRA TAZMİNATI – YENİDEN KİRAYA VERİLME SÜRESİ OLAN MAKUL SÜRENİN BELİRLENMESİ – BELİRLENEN BU MAKUL SÜRE KADAR DAVALININ KİRA BEDELİNDEN SORUMLU OLACAĞI – HÜKMÜN BOZULDUĞU

ÖZET: Dava, erken tahliye nedeniyle mahrum kalınan kira tazminatı istemine ilişkindir. Davacının zara­rı, tahliye tarihinden itibaren kiralananın aynı koşullarla yeniden kiraya verilebileceği tarihe kadar boş kaldığı sü­reye ilişkin kira parasından ibarettir. Mahkemece, mahal­linde keşif yapılıp, uzman bilirkişi aracılığıyla, kiralana­nın cinsi, özellikleri, konumu, bu nitelikte bir taşınmaza o bölgede duyulan ihtiyacın derecesi ve somut olaya özgü başka diğer özellikler çerçevesinde, kiralayanın gereken çabayı göstermesi halinde kiralananı aynı koşullarla ye­niden hangi süre içerisinde kiraya verebileceği, eş söyleyişle, aynı koşullarla yeniden kiralama için gereken makul sürenin ne olduğu, Yargıtay’ın denetimine elverişli bir ra­porla saptanmalıdır. Mahkemece inceleme yapılarak anahtar teslim tarihi olan 29.03.2013 tarihinden itibaren yeniden kiraya ve­rilme süresi olan makul sürenin belirlenmesi, belirlenen bu makul süre kadar davalının kira bedelinden sorumlu olacağı kabul edilerek sonucuna göre karar verilmesi ge­rekirken yanılgılı gerekçeyle yazılı şekilde davanın reddi doğru değildir. (6098 S. K. m. 52, 114)

Davacı vekili dava dilekçesinde, müvekkiline ait olan taşınmazda 21.03.2013 başlangıç tarihli iki yıl süreli kira sözleşmesi ile kiracı olan davalının, kira sözleşmesi hükümlerine aykırı davranarak kira sözleşmesini tek ta­raflı olarak hukuken geçerli bir neden olmaksızın haksız olarak feshettiğini, davalının kiralananın asansörünün yasal mevzuata uygun olmadığı ve kiralananda muayene­hane açamayacağı iddiasının gerçek olmadığını, davalının kira sözleşmesinin akdinden sonra …… Hastanesi’nden iş teklifi aldığını ve bu nedenle sözleşmeyi haksız olarak feshettiğini, davalı kiracının …… Devlet Hastanesi’nde yıllarca çalıştığını, başhekimlik dahi yaptığını, kirala­nanın konumunu ve durumunu yıllardan beri bildiğini, kira sözleşmesini akdetmeden önce de kiralananı gezip gördüğünü, değerlendirme yaptıktan sonra kiralamaya karar verdiğini, davalının kiralananı araştırdığını içinde yapılacak değişiklikler için mimarıyla görüştüğünü ve en sonunda taşınmazı kiralamaya karar vererek kira sözleş­mesini yaptığını, erken tahliye nedeniyle uğramış olduğu zararın giderilmesi gerektiğini belirterek taşınmazı kiraya verebileceği makul bir süre olan 4 aylık kira bedeli olan 12.000,00 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmesini is­temiştir. Davalı vekili cevap dilekçesinde, müvekkilinin kiralananı muayene olarak kullanmak için ve kiralananda bulunan asansörü normal bir asansör olarak düşünerek ki­raladığını, asansörü açtırınca asansörün yük asansörü ol­duğunu öğrendiğini, bunun normal bir asansör haline geti­rilmesi için 31.000 TL masraf yapılması gerektiğinin tespit edildiğini, bu durumun davacıya bildirildiğinde asansörün yapımına katkıda bulunamayacağını belirttiğini, bunun üzerine müvekkilinin anahtarı davacıya teslim ettiğini, 26.3.2013 tarihinde ihtarname keşide ederek sözleşme­yi feshettiğini bildirdiğini, daha sonra …… Sulh Hukuk Mahkemesinin 2013/9 D. iş. sayılı dosyasıyla tevdi mahal­li talep ederek anahtarı 27.3.2013 tarihinde mahkemeye teslim ettiğini, kiralananda asansör olmamasının önemli ayıp olduğunu ve bu ayıbın müvekkilinin kiralananı kirala­ma amacının yerine getirmesini imkansız kıldığını, iş yeri­ne ruhsat almasının imkansız olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur. Mahkemece kira başlangıç tarihi ile fesih tarihi arasında 3 gün olduğu, taşınmazın anahtarının 2013/9 D. iş sayılı dosyasına kiralama amacına uygun hale getirilmeksizin teslim edildiği, kiracının taşınmazı kullan­maya başlamaksızın mücbir sebep nedeniyle sözleşmeyi feshettiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

Taraflar arasında 21.03.2013 başlangıç tarihli ve iki yıl süreli yazılı kira sözleşmesi konusunda uyuşmazlık bulunmamaktadır. Davalı kiralananı ve kiralananda bulu­nan asansörün niteliğini görerek ve mevcut durumu kabul ederek davacıyla kira sözleşmesi akdettiğinden, sonradan asansörün yük asansörü olduğu, bu haliyle kiralanandaki asansörün kiralama amacını yerine getirmesini imkansız kıldığı gerekçesiyle sözleşmeyi 26.03.2013 tarihli ihtarna­me ile feshetmesi ve 29.03.2013 tarihinde anahtarı tev­di mahalline teslim etmesi haksızdır. Davalı kiracı, kira süresi sona ermeden, kira sözleşmesini tek taraflı olarak feshederek, kiralananı tahliye ettiğinde, kural olarak kira süresinin sonuna kadar olan kira parasından sorumludur. Buna karşın davacı kiraya verenin de, kendi üzerine düşen görevi yapması, kiralananın yeniden kiraya verilebilmesi için gayret göstermesi, böylece zararın artmasını önleme­si, TBK’nun 114. maddesinin yollaması ile aynı kanunun 52. maddesi hükmü gereğidir. Bu durumda davacının zara­rı, tahliye tarihinden itibaren kiralananın aynı koşullarla yeniden kiraya verilebileceği tarihe kadar boş kaldığı sü­reye ilişkin kira parasından ibarettir. Mahkemece, mahal­linde keşif yapılıp, uzman bilirkişi aracılığıyla, kiralana­nın cinsi, özellikleri, konumu, bu nitelikte bir taşınmaza o bölgede duyulan ihtiyacın derecesi ve somut olaya özgü başka diğer özellikler çerçevesinde, kiralayanın gereken çabayı göstermesi halinde kiralananı aynı koşullarla ye­niden hangi süre içerisinde kiraya verebileceği, eş söyleyişle, aynı koşullarla yeniden kiralama için gereken makul sürenin ne olduğu, Yargıtay’ın denetimine elverişli bir ra­porla saptanmalıdır. Mahkemece yukarıda belirtilen esas­lar çerçevesinde inceleme yapılarak anahtar teslim tarihi olan 29.03.2013 tarihinden itibaren yeniden kiraya ve­rilme süresi olan makul sürenin belirlenmesi, belirlenen bu makul süre kadar davalının kira bedelinden sorumlu olacağı kabul edilerek sonucuna göre karar verilmesi ge­rekirken yanılgılı gerekçeyle yazılı şekilde davanın reddi doğru değildir. Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.

Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itiraz­larının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3. madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek ha­linde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine. 14.01.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.

YARGITAY KARARI: KİRALANANIN ERKEN TAHLİYESİ ALACAK DAVASI

T.C. YARGITAY 6.Hukuk Dairesi Esas:  2014/4361 Karar: 2015/108 Karar Tarihi: 13.01.2015

ALACAK DAVASI – KİRALANANIN ERKEN TAHLİYESİ – DAVA DİLEKÇESİNİN KONU VE NETİCEİ TALEP BÖLÜMÜNDE YASAL FAİZ İSTENDİĞİ – FAİZ İSTEMİ KONUSUNDA OLUMLU OLUMSUZ BİR KARAR VERİLMEMESİNİN İSABETSİZ OLUŞU – HÜKMÜN BOZULDUĞU

ÖZET: Davacı vekili, dava dilekçesinde, davalı kiracıların 01.12.2009 başlangıç tarihli ve dört yıl süreli kira sözleşmesi ile kiracı oldukları kiralananı henüz kira sözleşmesi sona ermeden hasar vererek tahliye ettiklerini, taşınmazın ancak 01.04.2013 tarihinde yeniden kiraya verildiğini belirterek, kiralananın erken tahliyesi nedeniyle yoksun kalınan iki aylık kira parası … TL, eski hale getirme bedeli … TL ve tespit vekalet ücreti … TL’nin tahsilini talep etmiştir. Dava dilekçesinin konu ve netice-i talep bölümünde söz konusu alacağın dava tarihinden itibaren yasal faizi ile tahsili istenmiştir. Mahkemece yapılan yargılama sonucu davanın kısmen kabulüyle … TL hasar ve onarım bedeli ile iki aylık kira parası 3.740 olmak üzere toplam … TL nin davalılardan tahsiline karar verilirken, davacının faiz istemi konusunda olumlu- olumsuz bir karar verilmemesi doğru görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir. (6098 S. K. m. 325) (818 S. K. m. 252)

Davacı vekili, dava dilekçesinde, davalı kiracıların 01.12.2009 başlangıç tarihli ve dört yıl süreli kira sözleşmesi ile kiracı oldukları kiralananı henüz kira sözleşmesi sona ermeden hasar vererek tahliye ettiklerini, taşınmazın ancak 01.04.2013 tarihinde yeniden kiraya verildiğini belirterek, kiralananın erken tahliyesi nedeniyle yoksun kalınan iki aylık kira parası 3.740 TL, eski hale getirme bedeli 14.446 TL ve tespit vekalet ücreti 245 TL’nin tahsilini talep etmiştir. Dava dilekçesinin konu ve netice-i talep bölümünde söz konusu alacağın dava tarihinden itibaren yasal faizi ile tahsili istenmiştir. Mahkemece yapılan yargılama sonucu davanın kısmen kabulüyle 13.000 TL hasar ve onarım bedeli ile iki aylık kira parası 3.740 olmak üzere toplam 16.740 TL nin davalılardan tahsiline karar verilirken, davacının faiz istemi konusunda olumlu-olumsuz bir karar verilmemesi doğru görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir.

Sonuç: Davacı vekilinin temyiz isteminin kabulü ile hükmün yukarıda (2) No’lu bentte yazılı nedenlerle 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca BOZULMASINA ve istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edenlere iadesine, 13.01.2015 tarihinde oybirliği ile, karar verildi..